Topla tüfekle değil, yürekle...

Çelik... Sağlamlığın simgesidir... 'Çelik gibiyim, çelik gibisin, çeliktendir..." denir. Doğrudur, sağlamdır çelik, serttir. Mizacını, formunu korur. Ezilmez, bükülmez, nasıl bir formda tanınırsa, öyledir... Yanıltmaz..!

Ama .unutulmamalı ki, ne kadar sertse o bir o kadar da kırılgandır. Onu da dağıtacak bir sertlik derecesi vardır. Önce çatlar, belli belirsiz, hissettirmez...! Kırılır..! Ve kırıldığında ayrışan parçaları bir daha mümkün değildir bir araya toplamak...

"Kalp herkeste var, yürek başka.." (Mevlana)

Yürekli olmak demek sağlam bir bileğe sahip olmak değildir. Kas yığını bir beden de sizi yanıltmasın. Sevmesini bilen kalp, yürektir, sahibi ise yürekli... Zordur çünkü sevmek, emek gerektirir, fedakarlık gerektirir, karşılık beklentisini aşabilmeyi, güzellikleri görmeyi... Deli gibi, değil, İNSAN gibi sevmek... Yürek işidir...

Sevgi barındıran yürekler zarafetten beslenir. Özü sözüne, sevgisi yüzüne yansır. Çelik gibidir, eğilip bükülmez, çıkar uğruna ezilmez.. Ve hassastır çelik gibi... Topla tüfekle yıkılmaz, ama tek bir söz yeter kırılmasına... Bu onun zafiyeti midir? Diyelim ki öyle.... Canını acıtmak isteyenin çok iyi bildiği yumuşak karnıdır... Sevildiği için bilir yarasının yerini, oradan vurur sözünü... Başkası bilmez, yarası saklıdır..

Seveniniz, üzerinize titreyeniniz var ise ne mutlu size...

Kırılganlığını almak için MENEVİŞ verilirmiş çeliğe...

Sözleriniz meneviş olsun o yüreğe...